Vandaag is in de commissie bestuur het raadsvoorstel integraal veiligheidsbeleid 2015-2018 besproken. De Haagse Stadspartij is verheugd dat de veiligheid in Den Haag toeneemt maar blijft kritisch op repressieve kanten van het beleid; in plaats van gedrags- en overlastproblemen te criminaliseren pleit de Haagse Stadspartij voor het oplossen van onderliggende problemen zoals uitsluiting en armoede.
Hieronder is de volledige inbreng van Haagse Stadspartij woordvoerder Elly Burgering te lezen.
INBRENG RAADSVOORSTEL INTEGRAAL VEILIGHEIDSBELEID 2015-2018
Hartelijke dank voor de voorliggende stukken. We zien een helder, degelijk, goed geschreven stuk, respectvol naar alle partijen. En het verheugt de HSP dat onze veiligheid toeneemt.
Den Haag is waarneembaar veiliger geworden, dus de aanpak werkt lezen we. Natuurlijk zijn er aspecten in de aanpak die positief bijdragen, maar werkt ze daarom? Nederland is een heel veilig land, maar komt dat door ons beleid?
Een aantal kanttekeningen:
Het stuk beslaat heel veel terreinen en alles wordt bekeken door de veiligheidsbril. Vervolgens worden met technische beslissingen en neutrale procedures de “problemen” aangepakt. Maar hoe neutraal zijn die? We leven steeds meer in een angstcultuur, en vragen om steeds krachtigere maatregelen van de overheid. En liefst meteen. Er komen steeds nieuwe wetten en maatregelen, die eenmaal ingevoerd, zelden weer worden teruggedraaid. Strengere straffen, terwijl uit de situatie in Amerika waar het strengst wordt gestraft en Scandinavië waar relatief mild wordt gestraft niet blijkt dat het daar veiliger van wordt.
De aanpak werkt, maar tegen welke prijs? We zien in Nederland al jaren toenemende repressie. En voor de onderliggende problemen zoals uitsluiting en armoede hebben we steeds minder oog en geduld en tegenwoordig hebben we er ook minder geld voor over.
Terwijl de realiteit is, dat de criminelen, de daders, meestal psychiatrische problemen ervaren (in onderzoeken loopt dit uiteen van 65 tot 80%). Het criminaliseren van gedrags- en overlastproblemen leidt tot het opsluiten van vooral zwakkeren in onze samenleving. De HSP, en inmiddels gelukkig ook veel rechters in Nederland, vindt dat een slechte tendens.
Nog een realiteit: celstraf is helemaal niet effectief. Drie factoren die wel met succes criminele carrières kunnen afbreken of voorkomen zijn werken, wonen, wederhelft. Daar is een wereld te winnen. Daar zouden we ook vanuit onze bestuursdienst meer inzet kunnen plegen. Graag een reactie op deze suggestie van het college.
Dit waren landelijke trends. In Den Haag loopt het veiligheidsgevoel niet gelijk op met de objectieve veiligheidsverbetering. Goed dat de burgemeester inzet op het verbeteren van het veiligheidsgevoel als zodanig en zich niet laat verleiden al te veel mee te gaan in deze angstcultuur.
In het raadsvoorstel lees ik: in actief participeren zit de ware veiligheid. We zetten in op actievere bewoners, omdat zelf de boel aanpakken, leidt tot het gevoel verschil te kunnen maken. Hier staat de HSP volmondig achter. Tegelijkertijd moeten we ook hier beducht zijn voor tweedeling. Mensen die arm zijn, beperkingen ervaren hebben hun handen vol aan hun eigen problemen en doen minder mee. Ook hier raken zij op achterstand. Horen zij niet bij de doeners, de bepalers. Hoe worden ook de zwakkere groepen betrokken bij het veiligheidsbeleid en is het college bereid om juist hier op extra in te zetten?
Hagenaars hebben aangegeven geen hoge verwachtingen te hebben van gebiedsgerichte maatregelen. En in het raadsvoorstel staat dat deze maatregelen pas worden ingezet als maatwerk geen oplossing is. HSP denkt dat maatwerk altijd een oplossing is. Dus hier kan je je steeds afvragen wanneer maatwerk dan volgens het college geen oplossing is. Als het geld voor goede zorg op is? Voor het college is deze mening van Hagenaars aanleiding om de maatregelen beter aan de bewoners uit te leggen. Hoe weet het college of bewoners niet liever structurele oplossingen verkiezen boven deze symptoombestrijding?
In het raadsvoorstel en het beleidsplan zie ik een toenemend gebruik van Engelse termen: hot groups, hot spots, hot shots, hot victims. Dit klinkt als de opmaat naar Amerikaanse toestanden in Nederland. Zou het college willen overwegen om Nederlandse termen te gebruiken. Of voor mijn part Scandinavische?
De HSP vindt communicatie belangrijk en dat vindt het college ook! Wij zouden daarom willen pleiten voor nog meer aandacht voor dit onderwerp. Bijvoorbeeld door het opnemen van een communicatieparagraaf in het veiligheidsplan met daarin de strategieën die de gemeente kiest bij communicatie over veiligheid. Zou het college dat in overweging willen nemen?
De HSP is zeer te spreken over betere samenwerking tussen betrokken partijen, steeds meer college breed kijken: leefbaarheid, maar ook zorg en onderwijs betrekken, meer wijkagenten dan de landelijke norm, de burgerfora die het OM organiseert en bij jongeren die over de schreef gaan aandacht voor de verbinding straat, school en thuis. Maar zoals ik al aangaf wat de HSP betreft mag dáár nog wel een tandje bij.
Er moet nog heel wat gebeuren voordat studentenstad Den Haag een aantrekkelijk uitgaansklimaat en nachtleven heeft en jongeren niet meer uitwijken naar andere steden om uit te gaan. Collega Peter Bos zal hier bij de evaluatie van het horecahandhavingsbeleid nog nader over komen te spreken.
Onlangs bezocht ik het symposium Grenzen in het geding – Jongeren, slachtofferschap, recht en hulpverlening. Jongeren zijn vaak dader maar ook aanzienlijk vaker slachtoffer van gewelds- of vermogensdelict dan andere leeftijdsgroepen, zo blijkt uit onderzoek. Op het symposium leerde ik dat school maatschappelijk werk ook een belangrijke schakel kan zijn voor jonge slachtoffers. Het is wel belangrijk dat dit maatschappelijk werk op school aansluit bij de behoeften en mogelijkheden die scholieren hebben. Bijvoorbeeld qua openingsuren.
De HSP wil nog steeds graag helder krijgen waarom in het Oude Centrum een noodgebied is afgekondigd. Gaat het hier werkelijk om veiligheidsproblematiek of gaat het om veiligheidsbeleving? Of om een paar mensen die hun persoonlijke belangen in het gebied veilig willen stellen? Het is aan ons om daar op te sturen en wat de HSP betreft is de binnenstad van iedereen en dienen we oog te hebben voor de belangen van iedereen, dus ook die van de minder bedeelden. Wat doet het college om bij het betrekken van burgers, wat de HSP van harte toejuicht, te voorkomen dat we de zwakkere en minder luidruchtige partijen niet over het hoofd gaan zien?
In het debat over de alcoholverboden vroeg ik aandacht voor alcoholgebruikersruimtes, waarop ik een toezegging kreeg van de burgemeester; hij wilde dit onderzoeken. Deze toezegging werd in een latere brief weer ingetrokken. Hier ben ik uiteraard teleurgesteld over. De HSP blijft het raar vinden dat je met een dikke portemonnee wel op het terras in het zonnetje je biertje mag drinken, terwijl het drinken van goedkoop biertje van de supermarkt, een paar meter verder verboden is. Wat is er meer waard dan gelijkheid, gelijke behandeling van mensen?
Camera’s verbeteren de informatiepositie voor de opsporing, maar daarmee treedt de overheid wel steeds verder in de privélevens van haar burgers. Daarbij neemt het aantal private camera’s toe. Mensen weten zich overal van een afstand bekeken en begluurd en dat is wat de HSP betreft onwenselijk. Liever meer investeren in menselijk contact. Wij hopen in 2016 bij de evaluatie op een vermindering van het aantal camera’s.
De verhoging van inzet van meer politie, handhavers, camera’s, toezichthouders zet nog steeds door, terwijl er steeds meer stemmen opgaan, bijvoorbeeld van Ira Helsloot, hoogleraar besturen van veiligheid, en uit onderzoeken blijkt, dat meer inzet, van met name politie en middelen juist leidt tot groter gevoel van onveiligheid.
Bij mensenhandel en prostitutie lezen we dat malafide exploitanten de raamstraten mijden en dat zou mooi zijn, want we willen de prostitutie graag verplaatsen. Dit lijkt me een vergissing. We willen de boeven niet verplaatsen naar plekken waar minder wordt gecontroleerd! Juist dan krijgt criminaliteit ruim baan! Ook wil de HSP ervoor pleiten dat bij wat voor beslissing dan ook, de veiligheid en de belangen van de sekswerkers nadrukkelijk worden meegewogen.
Demonstratierecht is voor de HSP een belangrijk punt. Dit is een grondrecht waar concessies wat ons betreft onbespreekbaar zijn. Bovendien, een demonstratie moet vier dagen van tevoren worden aangemeld bij de politie, wij zouden graag zien dat de burgemeester en politie ook binnen vier dagen met een formele reactie komen. In de praktijk blijven organisatoren soms weken in het ongewis, waardoor zij de deelnemers niet meer kunnen mobiliseren. Is het college bereid om hierin een toezegging te doen?
We leven in de stad van vrede en recht!