Op het gebied van leedvermaak heeft het Haagse centrum een boel te bieden.
Heel Nederland heeft dubbel gelegen van het tramtunnel-debacle, Den Haag geniet van de Spuifontein, en critici honen om het Paard. Want de directie van het Paard glom van ambitie, strikte de wereldvermaarde Koolhaas als architect, kreeg een subsidie van 13 miljoen gulden los bij de gemeente, die na verkeerde berekeningen werd opgeschroefd naar 16 miljoen (zonder post onvoorzien, “het is nu zo goed doorberekend dat tegenvallers welhaast onmogelijk zijn” aldus Engering). En nu staat het half gesloopte Paard er nog bij de gratie van grote stalen steunbinten, ligt de bouw alweer meer dan een half jaar stil, en heeft men een heel nieuw plan moeten ontwikkelen wat in totaal 26,5 miljoen kost. Het Paard op hol noemt men dat.
Maar als het om gewoon vermaak gaat is het in de Haagse binnenstad treurig gesteld. De voortdurende sluiting van het Paard is een drama van de eerste orde, het horecabeleid is een keurslijf waarmee al het leven buiten de vijf ‘kerngebieden’ de kop wordt ingedrukt, het alternatieve uitgaanscircuit wordt stelselmatig tegengewerkt of gewoon gesloopt, terwijl het succesnummer Asta-movement een tot in de puntjes voorbereid vervolg op de bovenste etages van de C&A door Burgemeester en Wethouders om duistere redenen is ontzegd. De situatie is zelfs zo schrijnend dat een a-politiek figuur als Barry Hay zich met een noodkreet tot de Haagse politiek heeft gewend.
Hoewel het college een blinde vlek heeft voor het uitgaansleven, onderkent zij wel degelijk het belang van vermaak in de binnenstad. Men denkt dan echter aan fun-shopping, waaraan de zondagen zijn opgeofferd, en ook toeristische attracties zijn populair. Maar hier komt het leedvermaak weer om de hoek kijken. Dutch history, een attractie met wagentjes door een historisch decor (gepland op de bovenste etages van de Marks & Spencer), is inmiddels een Fata Morgana, maar zal het succes in de Efteling nooit evenaren. Na 4 jaar voorbereiding, een ingetrokken maar alsnog doorgezet voorstel, een verzopen gemeenteraadsreisje naar een gesloten vergelijkbaar evenement in Engeland, en een krantenbericht heeft wethouder Verkerk alsnog het voorstel (god zij dank) ingetrokken. Het is slechts een kwestie van tijd dat collega Bruins de plannen voor een megabioscoop op de hoek tegenover de openbare bibliotheek eveneens zal moeten afblazen, want als Leidschendam Den Haag niet te vlug af is, staat nog altijd ene Noordanus in de weg die een megabioscoop hard nodig heeft om zijn Hoog Hage plannen wat leven in te blazen.
Om al het leed te verbloemen is met veel subsidie door de Stichting Promotie Den Haag de publiciteitscampagne ‘Koninklijke Momenten’ gestart, een enigszins ongelukkige keuze gelet op de schandalen van de Oranjes (Zorreguieta, wilde zwijnenjacht). Deze onder leiding van voormalig Paard-directeur Boerendonk lopende campagne heeft nagenoeg ongeveer geen wervende kracht, en is slechts een bevestiging van het stoffige Haagse imago wat ondanks het tramtunneldebacle onverminderd stand houdt. Er is hooguit een beetje bouwstof aan het imago toegevoegd, maar zelfs een wild zwijn begrijpt dat de stad daar niet op zit te wachten.