Op 12 april organiseerde de Haagse Stadspartij een politiek cafe over burgerparticipatie. Presentator Paul Waaijer doet verslag van deze memorabele avond.
De Slag om Den Haag
door Paul Waaijers
Donderdagavond 12 april. Plaats van Handeling: de Elthetozaal op het Azaleaplein nr 2.
De gebeurtenis: een politiek café dat de Haagse Stadspartij organiseerde om een antwoord te vinden op de vraag hoe de steeds wijder wordende kloof tussen politiek en publiek in het Haagse wat meer versmald kon worden. Het mantra: meer luisteren naar elkaar en leren van elkaars fouten.
Een mooi initiatief van de Haagse Stadspartij dat voor die gelegenheid Rachid Guernaoui (Democraten ‘66), Jeltje van Nieuwenhoven (Partij van de Aannemers), David Rietveld (Groen Links), Robbert Coops (wijkvoorzitter Zorgvliet) en Dr. Madelinde Winnubs (inspraakdeskundige) had uitgenodigd om met ‘de zaal’ van gedachten te wisselen. Ik mocht de avond presenteren.
Zo rond de klok van 19:00 vroegen de organisatoren zich nog af of- en hoeveel publiek er op zou komen dagen. Ze hadden zich geen zorgen hoeven maken. De zaal was rond de klok van 20:00 letterlijk bom-vol gestroomd met bijzonder boze Hagenaars en Hagenezen. Nee, die betrokkenheid van de inwoners met hun stad; dáár is niks mis mee.
Het is altijd een beetje spannend om als discussieleider aan zo’n avond te beginnen. Wil de zaal een beetje meewerken? Vallen er geen pijnlijke stiltes waarin menigeen aandachtig naar de lichtarmaturen gaat zitten turen?
Daar had ik me op mijn beurt geheel geen zorgen over hoeven maken. Direct na aanvang sloeg de vlam heftig in de pan om tot het eind niet meer te doven. De brandhaarden in een ruwe pennenstreek: de bomenkap aan de Laan van Meerdervoort, de bouw van Europol in het Statenkwartier, de meer dan massieve komst van Eurojust op de totaal ongeschikte locatie in de wijk Zorgvliet, en het betongeknoei rond de Scheveningse haven. Daarnaast nog wat klein spul over dakopbouwsels en andere particuliere frustraties.
Als u de avond niet heeft meegemaakt: ik zou een volgend politiek café van de Haagse Stadspartij zeker niet overslaan. Het is spannender dan een actiefilm, ontluisterender dan de rooms-katholieke kerk en van een verfremdungs-effect dat de geestelijk vader van dit laatste fenomeen, de schijver Franz Kafka never nooit had kunnen bedenken.
Goed geïnformeerde en door frustraties getaande bezoekers van dit café sloegen met nauwelijks verholen woede de panelleden om de oren met hun inspraakbeleving. Die er simpelweg op neer kwam dat wethouders met allerhande list en bedrog-trucs hun megalomane plannen er letterlijk dom-weg doorheen drukten. Spoel je de emoties van de feiten weg, dan blijkt dat er inderdaad behoorlijk af te dingen is op de communicatieve vaardigheden van menig wethouder.
Het panel op zijn beurt probeerde al die frustraties te beantwoorden met, en dat is ook logisch, politieke antwoorden. Het antwoord van de zaal daarop was bijna standaard: hoongelach. De inspraakdeskundige moet gedacht hebben: ‘Zo zout heb ik ze nog nooit gegeten.’
De Haagse politieke situatie van door de gemeente zwaar gefrustreerde bewoners versus wethouders die gewoon doorgaan met het frustreren van diezelfde bewoners, voert mij terug naar eind jaren ’70. In dat tijdsgewricht zond Radio Caroline uit vanaf het zendschip de MV Mi Amigo, een sleetse schoener uit 1912. Aan boord draaiden constant twee waterpompen die net genoeg capaciteit leverden om het binnen lekkende zeewater af te voeren en het schip drijvende te houden. Je wil niet weten hoe snel een uitbundig joint-rokende DJ aan het sleutelen sloeg als één van de pompen stil viel.
Dit stukje zilte radiogeschiedenis zou zomaar een metafoor kunnen zijn met het Den Haag van 2012. Goedbedoelende lokale politici proberen de Haagse samenleving drijvende te houden, terwijl maffe wethouders constant nieuwe lekken slaan in de spreekwoordelijke scheepswand van geloofwaardigheid.
Dat het anders kan, bewees de op 28 augustus 2002 overleden oud Partij van de Arbeid-wethouder Piet Vink. De man genoot een ongekende populariteit onder de Haagse bevolking, simpel en alleen omdat hij werkelijk en in de meest letterlijke zin ‘in gesprek’ bleef met diezelfde bevolking. Na zijn afscheid van de actieve politiek bleef hij betrokken bij vele maatschappelijke organisaties en tot op de dag van vandaag wordt zijn naam geroemd. Om voort te leven had Vink geen megalomane zooi op Scheveningen nodig. En hij hoefde ook geen gebruik te maken van het oorlogsrecht van nazi Duitsland anno 1943. Laat staan dat hij in een tijdsgewricht dat bolstaat van het begrip duurzaamheid bomen zou gaan kappen. Slechts een goed contact, betrokkenheid en een daarop afgestemd beleid volstond. Toch vreemd dat de wethouderlijke brokkenpiloten Marnix Norder, Marjolein de Jong en Peter Smit dit na zoveel geblunder van hun kant nog steeds niet door hebben.
Oja, dat zendschip is trouwens uiteindelijk gezonken.
Haagse Stadspartij organiseert politiek cafe over bewonersparticipatie
Participatiekampioen D66 zit in het college, mooie voornemens staan in het collegeakkoord, en er is een nieuwe Inspraak- en Participatieverordening. Ondertussen zijn voorzittershamers uit protest tegen de bezuinigingen op bewonersorganisaties ingeleverd en stapelen conflicten tussen bewoners en gemeente zich op (over Zorgvliet, Benoordenhout, Uithof, Scheveningen, Vlietzone, Zeeheldenkwartier, Laan van Meerdervoort, NoordWestelijke Hoofdroute, enz.). Wie bepaalt de ruimtelijke ordening in Den Haag? De burgers of de politiek?
Locatie: Eltheto Kerk, Azaleastraat 2 (lijn 3, halte Azaleaplein)
De avond begint om 19.30 uur (zaal open vanaf 19 uur, debat tot 21.30 uur, met nazit)
Inleidingen over de participatiepraktijk van:
dr. Madeline Winnubst (inspraakdeskundige)
Robbert Coops (wijkvoorzitter Zorgvliet en ervaringsdeskundige)
Na de pauze debat met 4 fractievoorzitters:
Jeltje van Nieuwenhoven (PvdA)
Rachid Guernaoui (D66)
David Rietveld (GroenLinks)
Joris Wijsmuller (Haagse Stadspartij)
En natuurlijk met inbreng vanuit de zaal.
Presentatie: Paul Waaijers