De huidige wooncrisis is rechtstreeks het gevolg van het ontmantelen van de volkshuisvesting ten gunste van de markt. Al sinds de jaren ’90 worden we richting de markt geduwd. Iedereen moest en zou een huis kopen of, als je maar iets meer te makken hebt dan de absolute onderkant van de samenleving een huis huren dat past bij je inkomen.

Deze ontwikkeling werd van twee kanten gestimuleerd. Het oorspronkelijke doel van de Woningwet uit 1901 was het goed huisvesten van een brede groep burgers, van arm tot modaal. Door de eisen aan huisvesting in een sociale woning aan te scherpen is de groep die kans maakt op een sociale woning echter sterk gekrompen. Tegelijkertijd werden sociale woningen afgestoten, gesloopt of overgeheveld naar de vrije sector. Dit werd nog verergerd door de invoering van de verhuurderheffing. Een belasting die alleen de sociale verhuurders treft en de commerciële verhuurders met rust laat. De nieuwbouwproductie van sociale woningen stortte hierdoor in.

Daarnaast bedachten financiële instellingen nieuwe vormen van hypotheken. De beleggingshypotheek, de aflossingsvrije hypotheek, de groeihypotheek en de tweeverdienershypotheek kwamen zo tot stand. Die leiden niet tot een betere bereikbare koopmarkt. Ze joegen de prijzen omhoog. En zo ging ook het rendement en de prijzen in huursector omhoog. De mensen met al een woning werden steeds rijker. En instappen is steeds moeilijker.

Als oplossing bedacht men een totaal irrelevant kraakverbod en ontmantelde men in het andere Den Haag de rechtspositie van huurders. Er ontstonden allerlei nieuwe vormen van huur: leegstandsbeheer, flexhuur, tijdelijke contracten en campuscontracten. Die zouden de doorstroming stimuleren en het verhuren aantrekkelijker maken. Het enige dat er gebeurde is dat eigenaren nog meer macht kregen.

En nu zijn we dus hier. Met een verdubbeling van het aantal daklozen, 900.000 twintigers en dertigers die nog thuis wonen, studenten die geen huis vinden, het delen van woningen en nog zoveel meer uitwassen van de wooncrisis.

En het is genoeg. Het marktdenken heeft gefaald. Het verruimen van de hypotheeknormen, het verlagen van de overdrachtsbelasting, een verhuurdersvergunning etc. Het is symptoombestrijding in de hoop daarmee de scherpe kantjes van het beleid af te halen; Het tegen beter weten in nog één keer oprekken van de grenzen.

Het moet radicaal anders. De druk moet eraf en dat doen we door huizen niet meer te zien als productiemiddel voor winst. Geef burgers nieuwe mogelijkheden om zelf te bouwen, voor elkaar, met elkaar. Haal de woningen weg bij de meest bedroevende eigenaren. En geef iedereen weer de rechten die zij op basis van de rechten van de mens én de Nederlandse grondwet heeft. 


17 oktober: Woonopstand Rotterdam – zie https://www.woonopstand.nl 

13 november: De WOONACTIE Den Haag – Meer weten? Neem contact op met Tim de Boer – tim@haagsestadspartij.nl  of kijk op facebook.