Stadspartij wil liever geen gedwongen opname
Vanwege de ophef over gedwongen separatie stelt de Haagse Stadspartij vragen over de kwestie. Isolatie of separatie mag nooit worden toegepast als strafmaatregel, door personeelsgebrek of om overlast te bestrijden. Dat gebeurt in de praktijk soms wel, zo vertelden psychiaters en patiënten in de media. Volgens de wet BOPZ mogen patiënten alleen tegen hun zin in een separeercel worden opgesloten als zij een acuut gevaar vormen voor zichzelf of anderen.
Den Haag, 19 februari 2009
Geachte voorzitter,
De separatie in de praktijk van psychiatrisch ziekenhuizen krijgt naar aanleiding van shockerende incidenten recentelijk veel aandacht. De verantwoordelijkheid voor de toepassing ligt primair bij de instellingen zelf. Sommige instellingen passen separatie principieel niet toe, maar in Den Haag wordt er nog wel gebruik gemaakt van separatie. Het kan daarbij voorkomen dat separatie volgt na wettelijke inbewaringstelling (IBS), hetgeen een gemeentelijke taak is. Onder verwijzing naar het desbetreffende artikel van het reglement van orde leg ik het college de volgende vragen voor.
1. Kan het college aangeven hoe vaak IBS en hoe vaak separatie in 2007 en 2008 in Den Haag
is toegepast? En kan het college daarbij aangeven hoe vaak separatie direct volgde na IBS?
In 2007 hebben 525 inbewaringstellingen (IBS) plaatsgevonden. In 2008 ging het om 517 gevallen.
In Den Haag hebben in 2007 in totaal 394 separaties plaatsgevonden, waarvan 155 op de dag van opname (bron: Inspectie voor de Gezondheidszorg). Voor 2008 zijn deze gegevens niet beschikbaar. Hoe vaak de combinatie ‘IBS met directe separatie’ voorkomt is onbekend.
2. Kan het worden uitgesloten dat in onze regio zich ongelukken voordoen bij separatie zoals
recentelijk onder de aandacht zijn geweest? Zo ja, waarom?
In de brief naar aanleiding van het incident in Amsterdam is door de staatssecretaris aangegeven, dat ook onder optimale omstandigheden niet te garanderen is dat een dergelijk ongeluk in de toekomst nooit meer zal plaatsvinden.
3. Is het in den Haag mogelijk dat door tekort aan voldoende gekwalificeerd personeel eerder tot
separatie wordt overgegaan dan dat de regeling dienaangaande in feite toestaat en voor
bedoeld is? Zo nee, waarom niet?
Elke toepassing van separatie dient door de instellingen bij de IGZ gemeld te worden. In het najaar 2008 heeft de IGZ landelijk onderzoek gedaan naar het gebruik van separatie, daaruit bleek dat er geen sprake is van een verhoogd risico in Den Haag.
4. Voortschrijdend inzicht in de hedendaagse psychiatrie heeft inmiddels geleid tot de ruim
gedragen opvatting dat dwangseparatie in het algemeen “niet van deze tijd is” en geen
adequate behandelmethode is. Deelt het college deze visie? Zo ja, bent u bereid te
bevorderen dat dat dit dwangmiddel in onze regio in de nabije toekomst niet meer ingezet zal
worden? Zo nee, waarom niet?
De correcte inzet van dwangmaatregelen valt zoals gezegd onder de professionele verantwoordelijkheid van de GGZ-behandelaars en het toezicht door de IGZ. Het college kan zich in
algemene zin vinden in de visie van de IGZ, dat dwang, waaronder separatie in een beperkt aantal
gevallen (zoals acute noodsituaties) een proportionele interventie kan zijn, maar dat het zo beperkt, zo veilig en zo patiëntgericht mogelijk moet worden toegepast. Verder is het niet aan de lokale overheid om een opvatting te vormen over medisch wetenschappelijke methodieken. De lokale Haagse situatie
wordt kritisch gevolgd door de cliëntenraden en middels de reguliere contacten met
cliëntenorganisaties met name De Stichting Haags Cliëntenplatform in de GGZ en “De Achterban”.
Het college van burgemeester en wethouders,
de locosecretaris, de burgemeester,
S. Broers J.J. van Aartsen