Haagse Stadspartij boos over verwijderen zeldzame en historische bestrating

Onlangs is de historische bestrating langs de Nieboerweg vervangen door nieuw materiaal. Dit is in opdracht van de gemeente gedaan en raadslid Peter Bos van de Haagse Stadspartij is daar behoorlijk boos over: ‘Het gaat om de allerlaatste stukjes oude bestrating van Den Haag uit 1880 die de gemeente zelf als zeldzaam en behoudenswaardig beschouwd.’ Er zijn nog maar een paar plekken in Den Haag waar deze zogenaamde ‘Iron bricks’ nog te vinden zijn. In het gemeentelijke beleidsplan Historisch Straatmeubilair uit 1997 worden de Iron bricks als volgt beschreven:

Eens veel voorkomend in de stad, nu alleen nog op een paar plaatsen te vinden. De Iron brick, ook wel droptegel of jujube genoemd, is een rechthoekige zwarte tegel met een ruitvormig gegroefd bovenvlak. In 1880 werden in Den Haag de eerste proeven met deze tegel genomen. De Iron bricks – een Engels fabrikaat – werden onder grote hitte gebakken van rode klei. Dat buurtbewoners deze bijzondere trottoirtegel koesteren, bleek in de zomer van 1996, toen de Iron bricks uit de Van Boetzelaerlaan werden verwijderd. Na protesten van de buurt werd het trottoir gedeeltelijk opnieuw bestraat met Iron bricks.

Peter Bos heeft schriftelijke vragen gesteld over de verdwenen Iron bricks: ‘Het is een bloody shame dat deze zeldzame bestrating is weggehaald. Alleen cultuurbarbaren doen zoiets.’

Schriftelijke vragen
Het raadslid de heer Bos heeft op 7 maart 2018 een brief met daarin negen vragen aan de voorzitter van de gemeenteraad gericht.
Overeenkomstig artikel 30 van het reglement van orde voor vergaderingen en andere werkzaamheden van de raad, beantwoordt het college deze vragen als volgt.
Recent is de historische en zeldzame bestrating langs de Nieboerweg vervangen door moderne
materialen. Het gaat om Iron Bricks uit 1880.

1. Wat is de reden dat de Iron Bricks zijn vervangen?

2. Wat is er met de Iron Bricks gebeurd?

De Iron Bricks zijn vervangen in verband met de slechte staat van het voetpad. Er kwamen veel klachten van gebruikers, met name hardlopers uit de duinen, over de grote hoeveelheid oneffenheden in de bestrating. Daarnaast voelt het oppervlak van Iron Bricks bij nat weer wat glad aan. Bij het Rijksmonument “De Papaverhof “ worden de Iron Bricks nu onderdeel van het cultureel erfgoed aldaar. Bij “De Papaverhof” liggen al Iron Bricks. Vanwege onderhoud en slijtage aan de Iron Bricks is het straatbeeld daar niet volledig meer intact. Door de verplaatsing van de Iron Bricks van de Nieboerweg naar “De Papaverhof” wordt de monumentale bestrating en oorspronkelijke uitstraling weer hersteld.

3. Op basis van welk beleid en welke criteria wordt besloten welke straten opnieuw worden bestraat?

De afwegingen om tot een (her)bestrating te komen zijn de verkeersveiligheid, de staat van onderhoud, klachten van gebruikers en omwonenden en de mogelijkheid om met de vervanging van de Iron Bricks op de Nieboerwegweg de oorspronkelijke bestrating in “De Papaverhof” te herstellen. Iron Bricks worden namelijk niet meer gemaakt. Bij vervanging Iron Bricks door slijtage moet, vanuit oogpunt van het behoud van het monumentale straatbeeld, gebruik worden gemaakt van beschikbare stenen elders.

4. In “Op straat gezet – Historisch straatmeubilair in Den Haag’een uitgave van de gemeente Den Haag in het kader van de VOM-reeks uit 1997 staat het volgende: Iron brick Eens veel voorkomend in de stad, nu alleen nog op een paar plaatsen te vinden. De Iron brick, ook wel droptegel of jujube genoemd, is een rechthoekige zwarte tegel met een ruitvormig gegroefd bovenvlak. In 1880 werden in Den Haag de eerste proeven met deze tegel genomen. De Iron bricks – een Engels fabrikaat – werden onder grote hitte gebakken van rode klei. Dat buurtbewoners deze bijzondere trottoirtegel koesteren, bleek in de zomer van 1996, toen de Iron bricks uit de Van Boetzelaerlaan werden verwijderd. Na protesten van de buurt werd het trottoir gedeeltelijk opnieuw bestraat met iron bricks. Is het college op de hoogte van deze passage uit “Op straat gezet”?

Ja.

5. Als beleidsuitgangspunt is in het Beleidsplan Historisch Straatmeubilair uit 1997 het volgende
bepaald: “Zo goed mogelijk handhaven en onderhouden van de zeldzaam geworden bestrating met
iron Bricks in de Nieboerweg (…).” Is het college hiervan op de hoogte?

Ja, het college is hiervan op de hoogte.

6. Wat heeft het college sinds 1997 gedaan met bovenstaand beleidsuitgangspunt?

Zorgdragen voor behoud van de kwetsbare Iron Bricks op het trottoir op de Nieboerweg en op plekken elders, bijvoorbeeld in “De Papaverhof”.

7. Is bij de beslissing om de bestrating aan de Nieboerweg te vervangen rekening gehouden met
bovenstaand beleidsuitgangspunt? Zo ja, hoe en zo nee, waarom niet?

Ja, er is rekening gehouden met dit beleidsuitgangspunt. Uit oogpunt van behoud van cultuur historisch straatmateriaal is gekozen om de Iron Bricks bij het rijksmonument “De Papaverhof” aan te brengen. De Iron Bricks op de Nieboerweg vormden geen volledig geheel meer. Daarom is de keus is gemaakt deze Iron Bricks over te plaatsen naar “De Papaverhof”. In “De Papaverhof” komen de Iron Bricks, als ensemble, weer volledig tot hun recht.

8. Wat gaat het college doen met de nog resterende iron bricks in de stad als die er überhaupt nog zijn?

Uitgangspunt voor de nog resterende Iron Bricks is het hierboven genoemde beleidsplan.

9. Is het college bereid om de van de Nieboerweg verdwenen iron bricks weer terug te plaatsen? Zo nee, waarom niet?

Nee, het college is niet bereid de Iron Bricks terug te plaatsen aan de Nieboerweg, omdat het college van mening is dat de Iron Bricks in de setting van het rijksmonument de Papaverhof veel beter tot hun recht komen. De Iron Bricks vormen daar één geheel met het ontwerp van de woningen en de openbare ruimte.

Het college van burgemeester en wethouders,
de secretaris, de burgemeester,
Peter Hennephof Pauline Krikke

In de pers
– AD, donderdag 8 maart 2018
– Dagblad070, donderdag 8 maart 2018
– De Scheveninger, donderdag 8 maart 2018

foto (grote foto bovenaan bericht) Gerard Stolk