Het door de Haagse Stadspartij georganiseerde stadsgesprek over de toekomst van Haagse culturele broedplaatsen was erg geslaagd met ruim 150 bezoekers in Poppodium SuperMarkt. Op 21 januari gingen raadsleden en deskundigen met elkaar in debat en presenteerden surfdorp Fast, Langweiligkeit en Maakhaven zich voor een aandachtig en meelevend publiek.
Hieronder een greep uit de publicaties over het debat:
Stadsgesprek over culturele broedplaatsen
AD/Haagsche Courant, 21 jan 2014
DEN HAAG | Onder het motto `Weggegaan is broedplaats vergaan’ belegt de Haagse Stadspartij (HSP) vanavond een bijeenkomst over culturele broedplaatsen in de stad.
In poppodium SuperMarkt aan de Grote Markt staat een debat op het programma, waaraan zal worden deelgenomen door de gemeenteraadsleden Jos de Jong (PvdA), Tobias Dander (D66), David Rietveld (GroenLinks) en Joris Wijsmuller (Haagse Stadspartij). Ook Arno van Roosmalen (directeur kunst- en architectuurcentrum Stroom) en Koos Havelaar (voorzitter Stichting Haags Industrieel Erfgoed) zullen een bijdrage aan het debat leveren.
Bovendien zal een aantal broedplaatsen (surfdorp Fast, Langweiligkeit Tempel en Maakhaven) zich presenteren. Fast en Maakhaven dreigen spoedig te moeten verdwijnen vanwege stedelijke ontwikkelingen. De afgelopen jaren overkwam datzelfde een aantal broedplaatsen in de binnenstad, zoals Frontera, Andergrond, Baracca, het Zieke en de Illusie.
Locatie
Het surfdorp Fast aan de Strandweg moet plaatsmaken voor een driesterrenhotel en hoopt een nieuwe locatie toegewezen te krijgen, maar voor Maakhaven ziet het er nog somberder uit. De gemeente mikt op sloop van de voormalige Shell-werkplaats in het Laakhavengebied, nu in gebruik door zo’n dertig kunstenaars.
De HSP en GroenLinks hebben inmiddels een initiatiefvoorstel ingediend om het kunstenaarsinitiatief, dat al dateert van 2002, te redden. Het in 1929 gebouwde industriële complex aan de Lulofsdwarsstraat/Calandkade is uitgegroeid tot plek waar ruim dertig kunstenaars, architecten, choreografen, muzikanten, acteurs en ambachtslieden samenwerken.
Tijdens het debat vanavond, dat begint om 19.30 uur, wordt er dieper ingegaan op de kansen voor de culturele broedplaatsen.
————————————————
Culturele broedplaatsen op de tocht
(Den Haag Centraal, 23 jan 2014)
Het gaat niet goed met de culturele broedplaatsen Surfdorp F.A.S.T. in Scheveningen en bedrijvenverzamelgebouw Maakhaven in Laak. Dat werd dinsdagavond duidelijk tijdens een debat tussen de Haagse Stadspartij, D66, PvdA en GroenLinks in café de SuperMarkt.
De creatieve initiatieven moeten waarschijnlijk per april wijken voor bouwplannen van de gemeente. Vooral de casus van F.A.S.T. is bijzonder, want dit surfdorp ontving vorig jaar nota bene van de gemeente de Marketing Aanmoedigingsprijs.
Toch wil wethouder Marnix Norder van de PvdA op die plek een hotel bouwen, tot ongenoegen van Groen- Links en de Haagse Stadspartij. “Als het gaat om vastgoed of cultuur, dan wint vastgoed altijd”, zuchtte David Rietveld van GroenLinks. Joris Wijsmuller van de Haagse Stadspartij had ook kritiek op de gemeente: “Norder wil koste wat kost bouwen en denkt daarbij niet aan de consequenties. Hij zou van tevoren met een oplossing moeten komen voor de huidige bewoners. Nu is F.A.S.T weer het sluitstuk van de begroting, net als Maakhaven”. Want ook voor dit industriële gebouw waar meer dan dertig kunstenaars een werkruimte hebben, wil de gemeente slopen zodat er ruimte komt voor kluskavels.
Norder was tijdens de commissievergadering Ruimte, op woensdagochtend helder: “Het stond al op de nominatie om te worden gesloopt. Als we niet gaan bouwen, leidt het tot een financieel gat. Door de gedane bodemsanering kost het de gemeente nu meer dan dat het iets oplevert”. Maakhaven is ook niet per se een aanwinst voor de wijk vindt Norder.
“Het pand heeft weinig uitstraling, het is een gesloten doos”. Wel liet de PvdA’er weten dat er een nieuw voorstel ligt voor alternatieve huisvesting in de Binckhorst. Op dat plan moeten de gebruikers van Maakhaven nog reageren. Hoe het nu verder gaat met F.A.S.T. is nog onzeker. Volgens projectleider, Geert Verhoeff, heeft de gemeente de regie niet in handen gehad. “We moeten het zelf maar uitzoeken. Er is wel een oriënterend gesprek met de gemeente geweest, maar dat was bijna denigrerend. Hun plan is om diverse faciliteiten voor de surfers te verplaatsen naar het Beachstadium. Dat zou betekenen dat F.A.S.T. uit elkaar valt
———————————————-
Een levendig stadsgesprek
http://www.denhaagdirect.nl/een-levendig-stadsgesprek/
22 januari 2014
Hans Franse
De verkiezingen werpen hun schaduwen vooruit: landelijke coryfeeën lopen door de wijken met abstract-ideologische noties als “Een sterker en socialer Nederland”: ik denk dat iedereen het daar mee eens is.
Maar als oud gemeenteraadslid weet ik dat bij het besturen van een gemeente die ideologische notities veel minder spelen. Je kunt geen socialistisch asfalt neerleggen, een liberale tram op VVD energie laten rijden en D66-lantaarnpalen, al of niet zonder licht, moeten nog gemaakt worden. Besturen van een stad is praktisch en dat doe je vooral samen. Vandaar dat ik het jammer vind dat een wethouder een soort minister is geworden en niet meer een vrijgesteld lid van de gemeenteraad.
Gisterenavond, dinsdag 21 januari organiseerde de Haagse Stadspartij een “stadsgesprek”. Het vond plaats in het popcentrum Supermarkt aan de Grote Markt (met weemoed herinner ik mij de boekenmarkt daar). Het had als onderwerp de Haagse culturele broedplaatsen.
Broedplaatsen
Ik had een vage notie van wat die broedplaatsen inhielden: in de jaren zeventig was ik betrokken bij het ontwikkelen van open jongerencentra overal in Nederland en daarbuiten en hun invloed op de ontwikkeling van de jeugdcultuur is heel groot geweest: groter dan menige voor dat doel opgerichte instituut. Ik was nieuwsgierig.
Er waren 4 gemeenteraadsleden aanwezig (niet van CDA en VVD overigens), er waren “deskundigen” (waaronder de directeur van Stroom, een op vernieuwing gerichte institutie) en er waren drie vertegenwoordigers van “broedplaatsen”: Langweiligkeit Tempel, Maakhaven en Surfdorp F.A.S.T. (zie de blog over de petitie over het zuiderstrand). Na een presentatie van een van de drie “broedplaatsen” vond er een klein debatje plaats. In het laatste gezamenlijke debat kon ook het publiek zijn gram spuien.
Laat ik allereerst zeggen dat het een verrassend leuke avond was met een informele benadering: er werd niet gekift, niet gescholden, al hadden de PvdA en D66 het iets zwaarder te verduren dan de Haagse Stadspartij. Joris Wijsmuller, lijsttrekker van de Stadspartij maakte een zeer goede indruk, een uitstekend raadslid met een heldere ideologie: Wij zijn de stad en wij samen maken de stad beter. Groen Links, in de persoon van David Rietveld, maakte zijn afstamming uit de bewogen christen-radicalen nog waar door verzoenende woorden te spreken als een soort troost voor de belaagde twee andere politici, waarvan vooral de D66-er Tobias Dander iets krampachtigs en rigides kreeg: aan hem was niets meer te merken van datgene waarvoor de partij werd opgericht: bevordering van de openheid en betrokkenheid van de burger centraal.
Politieke invalshoeken op de Broedplaatsen
Voor D66 is een broedplaats een “tijdelijk iets”: dat broedplaatsen hun centra moeten verlaten is een logische consequentie van het functioneren: er moet gezocht worden naar nieuwe alternatieve plekken. Voor Wijsmuller is een broedplaats iets fundamenteels: niet per definitie tijdelijk. De PvdA’er Jos de Jong, duidelijk naar voren geschoven als toekomstig wethouder van stadsvernieuwing (Nee, zei Joris Wijsmuller, dat ben ik) had geen praktisch verhaal, maar vertelde dat hij een ander beleid wilde, maar slaagde er niet in een concrete inhoud aan zijn nieuwe beleid van anti-zwalken te geven anders dan abstracte-bestuurlijke oplossingen.
Langweiligkeit
Ik kreeg weinig grip op de Langweiligkeit Tempel: het deed mij denken aan de hippiecentra van de jaren zeventig. De vrijplaatsen met psychedelische versieringen en harde muziek. Maar er wordt gebroed en er gebeurt wat. Langweiligkeit, vaak door de politie belaagd op grond van klachten, die Tobias van D66 wel scheen te kennen, maar niet wilde prijsgeven (zie openheid), moet het pand verlaten. Het contract werd niet verlengd, al werd mij niet duidelijk waarom niet. Een politieke beslissing, constateerde men.
Maakhaven
Wel was ik onder de indruk van Maakhaven, een soort atelier/bedrijfsverzamelgebouw in een oude fabriek aan de Laakhaven die als industrieel erfgoed beschouwd kan worden volgens Koos Havelaar van de stichting Haags Industrieel erfgoed. De grote uitstraling die Maakhaven heeft en die reikt tot de Biënnale van Venetië(!), de meest invloedrijke beeldende kunsttentoonstelling van de wereld, was indrukwekkend. Het serieuze werk dat binnen die gave fabriek verricht werd heeft zonder meer een grote uitstraling op de stad.
Toch moet ook deze fabriek weg omdat er een woonwijk komt. In plaats van dit kleine stukje identiteit te integreren in een stedenbouwkundig plan, waardoor er meteen een gezamenlijk te gebruiken plek ontstaat, een procedé dat in ruimtelijke planning veel wordt toegepast, breekt men iets af. Juist die ene boerderij van vroeger, die oude melkfabriek of die ene kerk maken dat een gebied al meteen bij het begin een plek heeft die van iedereen gezamenlijk kan zijn.
Het was met name de Stadspartij die dit idee (dat ik later nog in de discussie inbracht: ik ben tegen monofunctionele woonwijken) ondersteunde. PvdA’er Jos de Jong, die al eerder genoemde kandidaat wethouder van stadsontwikkeling, kwam niet verder dan te vermelden dat men 10 jaar lang aan deze planvorming had gewerkt en dat het maar door moest gaan. Inhoudelijk ging hij er niet op in, de antwoorden bleven zeer bestuurlijk en in die zin abstract.
F.A.S.T.
Dat het Surfdorp F.A.S.T. een groot succes is, weet iedereen. Van mij mag het blijven: ik vind het een leuk marginaal dynamisch gebeuren dat verandert en groeit. Liever dan die kolos van Norder die het microklimaat zal verpesten door valwinden (zie de blog over de petitie). Edoch, ook het surfdorp, tegenover het mooiste surfwater van Nederland moet weg, moet wijken, moet ontmanteld worden, moet naar een plek waar wellicht het surfwater minder mooi is. Grapje van D’66-er Tobias: “we weten dat FAST niet naar de Binckhorst kan…”
Berlijn of Amsterdam
In het slotdebat werd er over studiereizen naar Berlijn gesproken, de vermakelijke column van een medewerker van radio West ging hier op in. De directeur van STROOM, Arno van Roosmalen, bracht in dat in Amsterdam een echt broedplaatsenbeleid is ontwikkeld. Daar kan de Haagse raad met de trein naar toe of een gehuurde bus, ze kunnen dan dezelfde dag terug zijn: dat is goedkoper.
Tijdens dit debat kreeg de bezoeker toch de indruk dat cultuurbeleid in het algemeen en broedplaatsenbeleid in het bijzonder iets is dat pas kwam als de economie en de financiën al aan de orde geweest waren. Vanuit Groen Links klonk impliciete kritiek op de wethouder van cultuur. Vooral Tobias (D66) werd erg veel geïnterrumpeerd door een kritisch maar uiterst beschaafd en helder formulerend publiek. De PvdA’er Jos, naar mijn mening geroutineerd en redelijk sluw hield zich tijdens dit debat wat op de achtergrond.
Ik wil de mooiste opmerking de lezers niet onthouden. Aan Deezesenzestiger Tobias werd gevraagd hoe lang hij al in Den Haag woonde. Hij trapte er met open ogen in: “Vanaf 1998″ zei hij. “En hoe lang denkt u hier nog te blijven wonen?” werd er gevraagd. Het pleit voor hem dat hij antwoord gaf.
————————————————
Broedplaatsen debat
http://jegensentevens.nl/2014/01/broedplaatsen-debat/
esther didden | 22.01.14
Afgelopen dinsdagavond organiseerde de Haagse Stadspartij een debat rond het huidige broedplaatsen beleid van de gemeente. Voor het debat waren de PvdA, D66 en Groen Links uitgenodigd. Er werden drie broedplaatsen gepresenteerd die alle drie op korte termijn moeten sluiten.
De timing van dit debat is slim, want nu ik dit schrijf (woensdagochtend) is er in de Commissie Ruimte een vergadering gaande over het initiatiefvoorstel van de Haagse Stadspartij en Groen Links ‘Laat Maakhaven in Laakhaven‘. Tijdens deze commissievergadering wordt met regelmaat verwezen naar het debat van gisterenavond. VVD liet zich zelfs de uitspraak ontlokken dat, als inderdaad in het bestemmingsplan staat dat Maakhaven in de plannen past, ze dan het initiatiefvoorstel zullen steunen.
Inge Vianen van Groen Links voegde er aan toe dat de wethouder destijds aangaf er een jazzy gebied van te willen maken. Wethouder Norder is op dit moment aan het woord en ik hoor alleen maar ‘kavels kopen’ en ‘aansluiting op de hoofdweg’ en ‘kluswoningen’.
Opvallend genoeg gaat de wethouder nauwelijks in op het initiatiefvoorstel maar vertelt vooral over de huidige stand van zaken rond het bestemmingsplan en hoe voortvarend alles verloopt. Het woord Maakhaven is door hem nog niet in de mond genomen.
Maar goed, terug naar gisteravond. Allereerst een film van en door broedplaats Langweiligkeit in de Binckhorst.
Langweiligkeit
‘Op deze grauwe dag, hoop ik dat er iets bloeien mag’ met dit gezongen zinnetje opent de video, we zien Mattie (Martin) op de fiets met gekleurde nagels op weg naar een gesprek met de gemeente. Mattie is Langweiligkeit aldus David Rietveld van Groen Links in het gesprek erna. In de film zien we regelmatig de politie langskomen en Mattie praat op hen in. Al snel wordt duidelijk dat er teveel klachten en incidenten zijn geweest, de hoofdreden voor de gemeente om per 31 januari 2014 de huurrelatie met Langweiligkeit te beëindigen. Maar van wie kwamen die klachten dan, het is geen woongebied? En in de wet staat dat er 50 personen binnen mogen zijn, en daar houden we ons aan? Mattie krijgt nog steeds geen bevredigende antwoorden op zijn vragen.
Tobias Dander van D66 reflecteert op de sluiting, volgens hem is er geen sprake meer van een broedplaats maar van een vrijplaats. De wil was er, Langweiligkeit op die locatie, maar na een reeks van incidenten is die wil er niet meer. Iemand in de zaal roept ‘Hou je bek’ maar gelukkig klinkt er vervolgens geen applaus. Rietveld (GL) vindt dat de gemeente wist waar ze aan begon door Langweiligkeit deze locatie toe te kennen, het lijkt alsof de spelregels gedurende het spel verandert zijn. De wethouder Broedplaatsen had zich sterker moeten maken.
Maakhaven
Andries Micke presenteert Maakhaven, een ateliercomplex in Laakhaven waar 30 kunstenaars en kleine ambachtsbedrijfjes werken. Hij schetst een indrukwekkend beeld van het netwerk en de activiteiten en de praktijk van de betrokken kunstenaars. De projecthal wordt goed benut; bouwen van filmdecors, het spelen van voorstellingen, het houden van symposia, exposities etc. die voor veel publiek hebben gezorgd. (Noot: in de commissie vergadering wordt geregeld het onaantrekkelijke uiterlijk van Maakhaven genoemd, als weinig uitnodigend).
Micke houdt een pleidooi om het behoud van Maakhaven samen te laten gaan met de plannen voor klein opdrachtgeverschap.
De directeur van Stroom, Arno van Roosmalen, wordt gevraagd naar het belang van Maakhaven. Hij roemt het ondernemerschap, ondernemerschap in zijn meest zuivere vorm. De kunstenaars nemen persoonlijke risico’s dat is een kracht. Kwetsbaar is echter dat het niet oogt als ondernemerschap. Plekken als Maakhaven, broedplaatsen, geven de stad levendigheid. En om aan te haken bij het industriele verleden van Maakhaven; plekken als Maakhaven zijn de smeerolie van de cultuur van een stad en cultuur is de smeerolie van een stad.
Er klinkt luid applaus.
Vervolgens is Jos de Jong van de PvdA aan het woord, hij geeft zelf al aan dat zijn opinie niet sfeerverhogend zal zijn. Laakhaven is gunstig gelegen en de gemeente gaat het ontwikkelen, we gaan kavels uitgeven. Daar is enthousiasme voor zegt hij. Hij wijst er op dat de afspraak was dat de broedplaats tijdelijk zou zijn, dan weet je als kunstenaarsgroep waar je aan toe bent. De gemeente moet niet willen zwalken, tijdelijk of misschien niet tijdelijk is geen goed signaal. Natuurlijk kan je met de opzegtermijn van een maand niet goed ondernemen (noot: zo is dat nu contractueel tussen gemeente en Maakhaven vastgelegd). De kunstenaars hadden moeten aandringen op het maken van concrete en werkbare afspraken.
Tenslotte is er een film over F.A.S.T , het surfdorp in Scheveningen.
F.A.S.T (Free Architectuur Surf Terrain)
Nog niet eens zo lang geleden wonnen ze de Den Haag Marketing aanmoedigingsprijs, nu hebben ze te horen gekregen dat ze per 1 april a.s. weg moeten zijn op de huidige locatie. Er komt op die plek o.a. een hotel.
F.A.S.T is een plek die veel toeristen trekt, ze hebben dan ook veel te bieden. Surfplanken zelf maken, planken laten repareren, maaltijden, overnachtingsmogelijkheden, filmavonden, artist – in -residence (i.s.m. De Satellietgroep) e.d.
Joris Wijsmuller van de Haagse Stadspartij constateert dat wat de gemeente niet gelukt is, een bruisend gebied ontwikkelen in Scheveningen, F.A.S.T wel gelukt is. En hij merkt op dat er een patroon lijkt te zijn, als alles voor de gemeentelijke plannen reeds geregeld is, dan pas wordt er bedacht wat er met F.A.S.T moet gebeuren. Idem voor andere broedplaatsen die moeten verdwijnen. Op de plek van F.A.S.T komt een hotel, nog meer eenheidsworst terwijl het surfdorp zo’n unieke toevoeging is. Scheveningen heeft hotels genoeg.
Wijsmuller wijst er op dat broedplaatsen niet 1 op 1 te verplaatsen zijn, behoud van condities zijn belangrijk om het succes te kunnen voortzetten.
Jos de Jong van de PvdA geeft aan het zelden met Wijsmuller eens te zijn maar nu ondersteunt hij zijn opmerking dat er eerst naar een oplossing voor F.A.S.T gezocht moet worden.
Ten slotte. De vergadering in de Commissie Ruimte nadert zijn einde. David Rietveld merkt op dat zijn collega Inge Vianen (GL) vroeg naar wat de culturele invulling wordt in de nieuwe plannen voor Laakhaven en dat de wethouder er nog geen antwoord op heeft gegeven. Het antwoord van de wethouder?
Hij adviseert de leden van Maakhaven hun energie vooral in te zetten in het zoeken naar een nieuw onderkomen. De gemeente gaat door op de goede, reeds ingezette, weg.
Snel en goed verslag Esther. Het was een leerzame avond. Opvallend toch dat politici bij ondernemerschap een ander beeld hebben als wat de drie ‘broedplaatsen’ hier lieten zien, echte culturele ondernemers. Wellicht toch te weinig zichtbaar in de stad. Onlangs was ik bij het Het Domein, een ‘broedplaats’ op een industrieterrein bij Weesp. De gemeente wilde de kunstenaars en andere bedrijvigheid er weg hebben en had al een contract met TNT gesloten. Door certificaten, zeg maar obligaties uit te geven haalden zo’n € 400.000,- op en met een hypotheek van de Triodos konden zij het terrein kopen. Wellicht een oplossing voor toekomstige broedplaatsen. Voor Maakhaven te laat, helaas.
michiel
Mooi stuk. M.b.t. Maakhaven hier een verslag van de commissie Ruimte:
https://haagsestadspartij.nl/test-site-orig/index.php?action=artikel&artikel_ID=829
Peter Bos
Dank voor je verslag Esther. Nog even in aanvulling op Michiel: bij het Domein werken bijv. twee Haagse kunstenaars, of beter twee erg getalenteerde kunstenaars die in Den Haag zijn opgeleid, er een tijdje hebben gewerkt, maar de stad hebben verlaten omdat er steeds minder betaalbare werkruimte beschikbaar is. Dus een mooi praktijkvoorbeeld van hoe het werkt, of eigenlijk: hoe de huidige aanpak niet werkt.
Arno van Roosmalen
————————————————
Column broedplaatsdebat Haagse Stadspartij @ Supermarkt
Justin Verkijk
22 januari 2014
Komende vrijdag ga ik naar Berlijn. Lekker romantisch met mijn verloofde in een gure, gore donkere technohut staan die op zaterdag open gaat en dan op maandagochtend pas de deuren sluit. Vol met grote en harige nichten die, het liefst met zo min mogelijk kleren aan, zo lang mogelijk op de dansvloer staan. Ik weet het, ’t heeft niet zo heel veel met creatieve broedplaatsen te maken, maar ik wilde het jullie toch graag ff vertellen. En mijn meisje maar denken dat we gaan shoppen.
Berlijn is mijn favoriete bestemming voor een citytrip. Niet alleen omdat het de enige plek in de wereld is waar ik met mijn ogen dicht durf te dansen en mezelf echt eens kan verliezen op een dansvloer. Maar juist omdat die stad zo verschrikkelijk inspirerend is. De creativiteit druipt er vanaf, op iedere straathoek. Eigenlijk zouden we ons hele college die kant op moeten sturen voor een cursusje subculturen omarmen. Iedereen heeft z’n plek daar. We kunnen best nog wel wat leren van die gekke Duitsers. Iedere keer als ik er naar toe ga voelt het weer als of ik er voor eerst ben. En dat heeft maar een heel klein beetje te maken met mijn veels te lange aanwezigheid in die donkere technoschuur.
Dan denk ik dus in de buurt te zitten waar het allemaal gebeurt, om er vervolgens achter te komen dat de nieuwe ondergrondse hotspot inmiddels weer totaal ergens anders zit. Alsof die stad me altijd weer een stapje voor is. “Oh zit je daar? Die plek is zó vorige maand, dat kan echt niet meer.” Zegt een leernicht in de beroemde technotempel tegen me terwijl hij, slechts gekleed in een ontzettend esthetisch onverantwoord kort spijkerbroekje uitdagend een slok neemt van zijn flesje bier. “Je komt uit Den Haag zeg je? Werden jullie daar niet onlangs door een stel boeren verslagen in de strijd voor culturele hoofdstad van Europa in 2018? Wel prettig dat jullie binnenkort lekker met een zwevende veerpont van de ene flat naar de andere lelijke toren kunnen glijden in de Scheveningse haven.” Je begrijpt, de Duitse gayscene is aardig op de hoogte van wat er hier allemaal speelt.
Ik zal eerlijk zijn. Die zwevende veerpont tussen de havens komt mij best wel goed uit. Ja jullie denken dat die bolle kop en dat ietwat mollige figuur mij zo maar komt aanwaaien, nou, niets is minder waar. Om het allemaal in balans te houden ben ik de hele dag bezig met zo weinig mogelijk bewegen. Fietsen deed ik eind jaren negentig voor het laatst, en zo’n afstand die je moet afleggen om van Duindorp naar Scheveningen te fietsen heb ik in mijn actieve fietsjaren bij elkaar nog niet getrapt. Bovendien lijkt het me ook wel wat om samen met die hippe homo uit Berlijn, nadat hij een verschrikkelijk diepe kuil heeft gegraven bij La Cantina voor de deur, zwevend naar de andere kant van de haven te reizen. Dan kan ik hem mooi laten zien waar Surfdorp F.A.S.T. vroeger zat.
Die fijne plek voor en door surfers, waar de deur open stond voor iedereen. Van Zweedse rugzaktoerist die al zeven jaar z’n dreads niet had gewassen tot oma die hoorde dat de appeltaart er zo lekker was en alles daartussen. Ik vertel hem vervolgens over de legendarische feestjes, de bunker van zijn voorouders, over die bevlogen kerel die daar de biologische surfplank bedacht en uiteraard nog wat anekdotes van sterke verhalen bij het kampvuur. Waarschijnlijk uit het verhaal van een niet nader te noemen persoon die hier vanavond aanwezig is. Iets met een lesje klaarkomen zonder te ejaculeren, ik zal jullie de details besparen. Dat mijn roze Duitse vriend er zelfs had kunnen overnachten in een stapelbed met een platinablonde surfgod uit IJsland laat ik uit medelijden maar even achterwegen.
Aangezien mijn Duitse maatje met handtas wekelijks in clubs komt waar het de normaalste zaak van de wereld is om in je blote reet rond te lopen, en het dragen van een kort broekje met hoge sokken niets meer betekent dan dat je liever geeft dan ontvangt, kan ik hem moeilijk meenemen naar het Paard van Troje. Misschien wel naar de supermarkt, maar ik hoorde dat ze daar tegenwoordig ook heel vaak staan te debatteren en zo, dat kan je die arme jongen ook niet aan doen. Laten we eerlijk zijn, in je blote kont naar een debat gaan staan kijken is ook geen reet aan. De enige plek die ik hem zou willen laten zien is de Langweiligkeit Klub. En dan het liefst op zo’n avond die good old Fast Mike heeft geprogrammeerd. 47 obscure bandjes uit 47 verschillende landen, allemaal op 1 festival dat slechts 45 minuten duurt. En dan te bedenken dat Fast Mike tussendoor nog ff vier keer alle kabels opnieuw aansluit en als er nog tijd voor is ook nog alle lampen die aan het plafond hangen een ander plekje geeft. Maar helaas, dat prachtige stukje Binckhorst heeft tegen die tijd vast ook een andere bestemming gekregen. Ik hoorde dat de Hells Angels nog een nieuwe hide out zochten. En hé, die andere criminele motorclub op de Binck doet het ook zo leuk dus why not.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, als we zo doorgaan in deze stad houden we helemaal niks over. En we hebben al zo weinig. Dan is het enige dat ik mijn Duitse kameraad kan laten zien het Cultuurpaleis. Ohja, en die prachtige kluskavels aan de 1e Lulofsdwarsstraat.